nabrzmiały

nabrzmiały
nabrzmiały {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'opuchnięty, obrzmiały': {{/stl_7}}{{stl_10}}Palec nabrzmiały od ukąszenia pszczoły. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przepełniony czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chmura nabrzmiała gradem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'długo niezałatwiany, a przez to pilny i trudny do załatwienia; niecierpiący zwłoki': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nabrzmiałe problemy. Nabrzmiały konflikt. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • nabrzmiały — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. nabrzmieć (p.) nabrzmiały w użyciu przym. «bardzo pilny, nie cierpiący zwłoki, palący» Nabrzmiała sprawa. Nabrzmiały problem …   Słownik języka polskiego

  • opuchły — «nabrzmiały, wzdęty na skutek nacieczenia płynu surowiczego w tkanki ciała; obrzękły, obrzmiały, spuchnięty» Opuchła twarz. Opuchłe nogi, ręce …   Słownik języka polskiego

  • nabrzmieć — dk III, nabrzmiećeje, nabrzmiećbrzmiał, nabrzmiećbrzmiały nabrzmiewać ndk I, nabrzmiećewa, nabrzmiećają, nabrzmiećał «o tkankach żywych: powiększyć objętość wskutek napływania soków, krwi, wody itp.; nabrzęknąć, napuchnąć» Pąki nabrzmiały sokami …   Słownik języka polskiego

  • nalany — nalanyani imiesł. przymiotnikowy bierny czas. nalać (p.) nalany w użyciu przym. «gruby, tęgi, tłusty; nabrzmiały, napęczniały» Twarz nalana. Był zbyt gruby, nalany …   Słownik języka polskiego

  • obrzękły — obrzękłykli «zniekształcony przez obrzęk; napuchnięty, nabrzmiały» Obrzękłe nogi. Obrzękłe powieki, wargi. Dłonie obrzękłe od klaskania …   Słownik języka polskiego

  • obrzmiały — obrzmiałyali «zniekształcony przez obrzęk; spuchnięty, nabrzmiały, obrzękły» Obrzmiałe nogi, palce. Obrzmiała twarz …   Słownik języka polskiego

  • odęty — odętyęci imiesłów przymiotnikowy bierny czas. odąć (p.) odęty w użyciu przym. 1. «nabrzmiały, wzdęty; opuchły, gruby» Odęty brzuch. Odęte wargi. 2. «mający zły humor; nadąsany, nadęty, naburmuszony» Odęta mina, twarz. Od rana był niezadowolony i… …   Słownik języka polskiego

  • rozlany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozlać (p.) rozlany rozlanyani w użyciu przym. 1. «nieostry, niewyrazisty, zamazany» Rozlany druk. Rozlany obraz na zdjęciu. 2. «nabrzmiały, otyły» Rozlana twarz. Rozlane rysy. Rozlana postać …   Słownik języka polskiego

  • wydęty — imiesł. bierny czas. wydąć (p.) wydęty w użyciu przym. «wzdęty, nabrzmiały, gruby, wypukły» Wydęty brzuch. Wydęte usta …   Słownik języka polskiego

  • nabrzmiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, nabrzmiewaća {{/stl 8}}– nabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa, nabrzmiewaćeje, nabrzmiewaćmiał {{/stl 8}}{{stl 7}} o tkankach człowieka, zwierząt, roślin: zwiększać się wskutek napływania płynów, np. wody …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”